NAUKA O POZNAWANIU
Materia umysłu

Reakcją na taki stan rzeczy było wyłączenie całego prob­lemu z zakresu dociekań naukowych i twierdzenie, że nauka powinna zająć się jedynie zachowaniem obserwowalnym w sposób wyznaczony przez inne gałęzie nauki, badające obie­kty nieintencjonalne. Takie stanowisko prezentuje behawio- ryzm. Inną reakcją i zarazem próbą uratowania „naukowości” teorii bez rezygnowania z intencjonalności była tzw. nauka o poznawaniu. Poznawczy punkt widzenia polegał na przyjęciu pojęć wyprowadzonych z logicznej i formalnej analizy i za­akcentowaniu struktury zjawisk umysłowych. Zgodnie z tym poglądem umysł, tak jak komputer, jest zorganizowany według pewnych reguł i działa na zasadzie operacji logicznych prze­prowadzanych na reprezentacjach umysłowych. Znaczenie, czyli semantyka, pojawia się, gdy zamiast reprezentacji pod­stawimy klasycznie sklasyfikowane obiekty i zdarzenia. W przeciwieństwie do behawioryzmu nauka o poznawaniu pozwalała na wgląd w procesy umysłowe, lecz opisywała je tak, jakby umysł był systemem formalnym. Opis taki był właściwie niezależny od struktury mózgu.