POWSTAŁY OBRAZ NATURY
Materia umysłu

Powstawał „obiektywistyczny” obraz natury, grupujący obiekty rzeczywistości w „klasyczne katego­rie” (definiowane przez zbiór cech koniecznych i wystarczają­cych). Kategorie te były następnie jednoznacznie przykładane do świata zewnętrznego poprzez włączanie danych ekspery­mentalnych w daleko idące teorie fizyczne. W wielu dziedzinach takie podejście było (i jest) całkiem skuteczne, ale kiedy dzięki dziewiętnastowiecznym studiom fizjologicznym i psychologicznym umysł stał się jednym z przedmiotów badań przyrodniczych, zaczęły pojawiać się problemy. Początkowo trudność polegała na tym, że obser­wator nie mógł dłużej zaprzeczać istnieniu zjawisk i doświad­czeń umysłowych. Nie mógł nadal ignorować zjawiska świa­domości czy faktu, że doświadczenie świadome jest intencjo­nalne – czyli zawsze odnosi się do obiektu. Mechanizmy świadomości nie były jasne, a sama świadomość nie mogła być badana bezpośrednio jako obiekt zewnętrzny. Co najwyżej dane o świadomości można było uzyskać za pomocą introspek- cji lub pośrednio, za pomocą wnioskowania opartego na obser­wacji zachowania innych ludzi.