Kafes ellinikos (grecka kawa) jest czarna i gęsta, podawana w maleńkich filiżankach, zawsze ze szklanką wody. Nie należy jej mieszać, aby nie podnieść flisów, które są na dnie. Jeśli pija się kawę bez cukru, należy poprosić o sketo, a amatorzy bardzo słodkiej powinni zamówić gliko. Grecy na ogół pijają metrio, czyli średnio słodką. Kawa rozpuszczalna, bez względu na markę zwana Nes, często podawana jest mrożona (frappe). Tsai, czyli herbatę można dostać wszędzie, niezmiennie przyrządzaną z saszetek Liptona. Kawę i herbatę z mlekiem zamawia się mówiąc me gala. Alkohole importowane, jak whisky, wódka i gin z reguły są znacznie droższe niż miejscowe spirytualia i na ogół używane jako składniki koktajli. Ale nawet wówczas szafuje się nimi szczodrze. Zmierzch to zwyczajowa pora na grecki aperitif, aczkolwiek uzo pijane jest o każdej porze. Bezbarwny, słodki, pachnący anyżkiem trunek zawsze podawany jest ze szklanką wody i zazwyczaj z lodem. Zmieszany z wodą staje się mętny. Wysoko cenione jest uzo z Lesbos i Chios.