Obróbka płyt fotograficznych typu Lippmanna odbywa się w zasadzie według schematu znanego we wszystkich innych dziedzinach fotografii. Stosuje się wywoływacze bardzo kontrastowe ? silnie alkaliczne, o dużej zawartości reduktora. Znany jest m. in. wywoływacz D 178 wg recepty Kodak. Pełne wykorzystanie własności płyt umożliwiają jednak jedynie wywoływacze dostarczone w postaci gotowej przez producentów płyt; składy ich nie są publikowane. Do utrwalania stosuje się typowe kwaśne utrwalacze garbujące. Obróbka płyt nie powinna wprowadzać zanieczyszczeń mechanicznych, dlatego też stosuje się powszechnie ciągłą filtrację roztworów w o- biegu. Niezbędna jest również dokładna stabilizacja temperatury wywoływacza i utrzymywanie niewiele odbiegających od niej temperatur pozostałych roztworów. Obróbkę ciemniową płyt najdogodniej jest wykonywać w odpowiednich koszykach o pojemności zwykle do 30 płyt. Do suszenia płyt używa się wirówek o budowie i działaniu takim samym jak wirówek stosowanych w technologii przyrządów półprzewodnikowych.

Przeczytaj także: Mikroskopia elektronowa
Metody mikroskopii elektronowej oraz metody rentgenowskie stosuje się do badania struktury warstw dielektrycznych. Metody te umożliwiają m.in. wykrywanie obszarów strukturze uporządkowanej w amorficznych warstwach dielektrycznych. Do wyznaczania bezwzględnych zawartości i rozkładu zanieczyszczeń w warstwie dielektrycznej stosuje się metodę izotopów radioaktywnych , Jest ona szczególnie przydatna do określania koncentracji takich pierwiastków, jak: sód, fosfor, antymon, arsen i złoto. W metodzie tej warstwę dielektryczną bombarduje się neutronami termicznymi w celu przekształcenia izotopów stabilnych badanych pierwiastków w izotopy promieniotwórcze. Z kolei mierząc promieniowanie emitowane przez te izotopy można określić rodzaje i koncentracje pierwiastków występujących w warstwie dielektrycznej. Oprócz opisanej powyżej, stosuje się również inne metody jądrowe do mikroanalizy warstw dielektrycznych. Jedną z najbardziej rozpowszechnionych jest metoda rozpraszania wstecz, W metodzie tej, skolimowana wiązka naładowanych cząsteczek pada na płytkę pokrytą warstwą dielektryczną. W wyniku oddziaływania kulombowskiego cząstek padających z jądrami atomów tarczy następuje rozpraszanie wstecz cząstek z wiązki. Analizując rozkład energetyczny rozproszonych cząstek, można określić rodzaj i koncentrację atomów występujących w tarczy.